Suchy kaszel i nadmiar śluzu.
Czym dokładnie jest LPR? 12 objawów!

Dokładny wywiad żywieniowo-zdrowotny stanowi często pierwszy krok w uświadamianiu pacjentom, że liczne objawy, utrudniające im codzienne funkcjonowanie, mogą wskazywać na występowanie refluksu krtaniowo-gardłowego (LPR). Pacjenci zgłaszają tzw. gulę w gardle, ściekanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, suchy kaszel, chrząkanie, nadmiar śluzu po spożyciu typowych produktów refluksogennych. Czasami występuje również uciążliwa chrypka, niemożność odkrztuszenia gęstej wydzieliny, uczucie przytykających się uszu lub wysiękowe zapalenie ucha, szumy uszne, szybko postępująca próchnica, suchość w jamie ustnej, nieświeży oddech przy braku typowej zgagi. Diagnostyka jest niezbędna!

Refluks krtaniowo-gardłowy, znany także jako Laryngopharyngeal Reflux Disease (LPR), to laryngologiczny zespół pozaprzełykowy. Podstawowym mechanizmem powstawania LPR jest bezpośrednie drażnienie błony śluzowej w górnych drogach oddechowych na skutek zarzucania soku żołądkowego, w skład którego wchodzi kwas solny, następnie pepsyna, a w niektórych postaciach refluksu także sole i kwasy żółciowe oraz bakterie bytujące w przewodzie pokarmowym.

Obecnie dostępna żywność, nawet pozornie bardzo zdrowa, obfituje w dodatki, którymi jesteśmy bombardowani na każdym kroku. Regulatory kwasowości typu kwas cytrynowy, kwas jabłkowy czy znana nam doskonale witamina C to jedne z nich!. Tak! witamina C choć jest niezbędna, jest nadużywana co wpływa negatywnie na objawy choroby refluksowej przełyku.

Objawy LPR są znacznie bardziej zróżnicowane w porównaniu z GERD, czyli refluksu żołądkowo-przełykowego objawiającego się przeważnie zgagą. Refluks LPR to szereg nietypowych objawów, do których należą poranny kaszel, zaburzenia głosu, kaszel po posiłku i po przebudzeniu w godzinach porannych, suchość w gardle, uczucie guli czy ciała obcego w gardle, nieustanne pochrząkiwanie, bóle gardła, nieprzyjemny zapach z ust, duszność nasilająca się w nocnych godzinach. Objawy te prowadzą do skurczu głośni, stanu zapalnego w górnych i dolnych drogach oddechowych, objawiającego się zapaleniem gardła, krtani, a także zatok przynosowych, oskrzeli czy idiopatycznego zwłóknienia płuc, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, aspiracyjnego zapalenia płuc, chorób przyzębia i zębów, wysiękowego zapalenia uszu czy zespołu bezdechu sennego. Niemniej jednak, najczęstszymi objawami LPR są spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, uczucie guli czy ciała obcego w gardle, chrypka, która ulega zmianom w zależności od pory dnia. Chrypka charakteryzuje się zmiennym nasileniem, często nasilającym się rano zaraz po przebudzeniu, a następnie znacznie poprawiającym się w ciągu dnia.

Czynniki ryzyka rozwoju refluksu krtaniowo-garłowego (LPR) obejmują palenie tytoniu, nadwyrężanie głosu, częste infekcje dróg oddechowych, alergie, zwierzęta domowe, spływanie wydzieliny po tylnej ściance gardła, narażenie na klimatyzację, przewlekłe zapalenia zatok przynosowych a także warunki środowiskowe oraz obecność GERD.

Diagnostyka LPR, leczenie i obraz kliniczny różnią się od GERD.

Najczęściej diagnozę LPR stawia laryngolog lub otolaryngolog mający doświadczenie z refluksem krtaniowo-gardłowym (LPR). Natomiast gastroenterolodzy diagnozują najbardziej znany nam refluks GERD w trakcie gastro­sko­pii. W badaniu możliwe jest również sprawdzenie obecności infekcji H. pylori.

Zdrowy człowiek doświadcza codziennie do 50 epizodów refluksu, przy ph < 4. Jednakże, każdy epizod, który przewyższa dolny zwieracz przełyku, jest uważany za stan patologiczny. Nawet nieduże ilości refluksów mogą prowadzić do przewlekłego stanu zapalnego błony śluzowej krtani, trwającego kilka tygodni lub nawet dłużej.

Leczenie każdego przypadku LPR jest konieczne, aby zapobiegać nawrotom i uniknąć poważnych powikłań, takich jak transformacja nowotworowa błony śluzowej. LPR może być jedną z przyczyn raka krtani.

Die­to­te­ra­pia w refluk­sie krta­niowo-gar­dłowym LPR wymaga uni­ka­nia pokar­mów zaostrza­ją­cych obja­wów refluksu, zmniej­sza­ją­cych napię­cie dol­nego zwie­racza prze­łyku (LES), powo­du­ją­cych przej­ściowe relak­sa­cje dol­nego zwie­racza prze­łyku (TLESR), draż­nią­cych błonę ślu­zową prze­łyku, sty­mu­lu­ją­cych zwięk­szone wydzie­la­nie kwa­sów żołąd­ko­wych. Należy prze­strze­gać tem­pe­ra­tury posił­ków, ponie­waż zbyt zimne lub gorące posiłki nasi­lają objawy cho­roby. Rów­nież stres i styl życia jest tu bardzo istotny. W zależ­no­ści od przy­padku wyko­rzy­sty­wa­nych jest kilka diet pomoc­nych w leczeniu refluk­su LPR które czę­sto wraz z far­ma­ko­te­ra­pią i zmianą stylu życia przy­no­szą korzystne zmiany i ulgę dla pacjenta.